Stadler z umową ramową na 200 lokomotyw elektrycznych [wizualizacje]

Stadler w ostatnim czasie poniósł dotkliwą porażkę w dwóch przetargach na dostawę piętrowych elektrycznych zespołów trakcyjnych. Mowa tu o przetargu szwajcarskich kolei federalnych SBB CFF FFS na dostawę 116 pojazdów do przewozów aglomeracyjnych (z opcją na kolejnych 84 sztuk) oraz przetargu PKP Intercity na 42 piętrowe pociągi (w tym przypadku prawo opcji zapewnia możliwość zamówienia kolejnych 30 sztuk). W każdym z tych przetargów szwajcarski producent uzyskał minimalnie mniej niż zwycięski podmiot, czyli odpowiednio Siemens Mobility oraz Alstom Polska. Jak informowaliśmy na łamach “Rynku Kolejowego” pod koniec sierpnia, Stadler w ostatnim czasie nie mógł się też pochwalić rewelacyjnymi wynikami finansowymi.

Przyczyną tego stanu rzeczy w jakiejś mierze były powódź, która uderzyła w szereg zakładów produkcyjnych (zarówno Stadlera, jak i poddostawców), a także słabsza dynamika rozwoju biznesu na bardzo ważnym dla spółki rynku niemieckim. Trzeba jednocześnie przyznać, że Stadler cały czas osiąga duże sukcesy sprzedażowe, zaś na rynkach pojazdów szynowych z alternatywnymi napędami oraz “szytych na miarę” (np. dla kolei wąskotorowych) jest niekwestionowanym liderem. Spółka dobrze radzi sobie także na rynku lokomotyw, czego przykładem jest duża umowa ramowa z Nexrail, powstałym w 2021 roku poolem taborowym, w ramach której Stadler dostarczy nawet 200 lokomotyw elektrycznych EURO9000. 

Cztery systemy zasilania, ogromna moc

Będą to lokomotywy sześcioosiowe o imponującej mocy na poziomie 9 MW, zdolne do pracy w aż czterech systemach zasilania – 25 kV AC 50 Hz i 15 kV AC 16,7 Hz oraz 3 kV DC i 1,5 kV DC. Będą mogły także pracować na odcinkach niezelektryfikowanych – z wykorzystaniem modułów bateryjnych o mocy 1,2 MW i pojemności 636 kWh. Umożliwi to ich użycie np. w terminalach intermodalnych, czy też na krótkich niezelektryfikowanych odcinkach w ramach tzw. ostatniej mili. Możliwe będzie także wspieranie zasilania z sieci trakcyjnej w warunkach mniej wydajnego zasilania prądem stałym, czy też podczas jazdy w krajach, w których ceny prądu są wysokie.

Warto zwrócić uwagę na fakt, że w elektrowozach dla Nexrail zastosowane zostaną baterie LTO, czyli litowo-tlenkowo-tytanowe, a nie występujące powszechnie na rynku pojazdów akumulatorowych (jak również w elektronice użytkowej i magazynach energii elektrycznej) baterie litowo-jonowe. Wyróżnia je bardzo wysoka żywotność – mają one zachowywać pojemność na poziomie 80% początkowej nawet po 20 tys. cykli ładowania i rozładowania (część dostępnych źródeł wskazuje na przedział 25-30 tys. cykli). Zapewniają one także szybsze ładowanie i możliwość pracy w szerszym zakresie temperatur. Ich dużą wadą jest jednak niższa niż w przypadku baterii litowo-jonowych gęstość energetyczna.

Pierwsze egzemplarze już w 2029 roku

Co istotne, moduły bateryjne będą mogły być ładowane energią elektryczną odzyskaną w procesie hamowania. Maksymalna prędkość eksploatacyjna wyniesie natomiast tylko 120 km/h, co oczywiście nie dziwi, ponieważ mówimy tu o lokomotywach przeznaczonych do obsługi ruchu towarowego. Wspomniana ogromna moc oraz wysoka siła pociągowa (500 kN przy rozruchu oraz 430 kN ciągła) mają umożliwić sprawne pokonywanie odcinków ze znacznymi pochyłościami. Wszystkie elektrowozy powstaną w hiszpańskim zakładzie produkcyjnym Stadlera w Walencji.

Pierwsze egzemplarze EURO9000 do Nexrail mają trafić jeszcze w tej dekadzie – w 2029 roku. Spółka zyskała już pierwszego użytkownika nowych elektrowozów w postaci Hamburger Rail Service. Dodajmy, że Nexrail to spółka zarejestrowana w Luksemburgu. Jej właścicielem jest francuski fundusz inwestycyjny InfraVia Capital Partners. Pomimo stosunkowo krótkiego czasu funkcjonowania, park taborowy Nexrail tworzy już ponad 130 lokomotyw manewrowych, głównie spalinowych z przekładnią elektryczną, ale również wyposażonych obok silnika Diesla w moduły bateryjne. Na razie spółka działa jedynie w Belgii, Francji, Luksemburgu, Niemczech i Włoszech, jednak planuje docelowo wejść na rynek wynajmu taboru w większości państw członkowskich Unii Europejskiej oraz w Norwegii i Wielkiej Brytanii.